अभंग - भाव भोळा हरी । ( ६।६।६।४ )
भाव भोळा हरी । मनात असावा ।
स्वप्नात दिसावा । नित्य नेमे।
करा सदा भक्ती । पावेल तत्क्षणी ।
दिसे क्षणो क्षणी । आस पास ।
उपास तापास । करावे कशास।
असता जमेस। हरी भक्ती ।
जगावे निर्मळ । नसावी आसक्ती ।
नाही काही सक्ती । देवा ठायी ।
जगाच्या कल्याणी । राबतो अनंत।
खरा साधू संत । ओळखावा ।
करुनी अर्पण । जगी दान धर्म ।
करावे सत्कर्म । सदोदित ।
विठू रखुमाई । आमुची माऊली ।
मिळे ती सावली । चरणांशी।
प्रशांत कदम,
मुंबई,
९५९४५७२५५५.
गालगागा गालगागा गालगागा गालगागा - व्योमगंगा
सूर छेडल्यावर !!
खुंटते मग वाढ झाडाची मुळाशी ठेचल्यावर
ताणता तुटतो रबर ही लांब जास्ती खेचल्यावर
सोडवावे वाद सारे ठेवुनीया गर्व मागे
वाद गुंता माफ होतो एकमेका भेटल्यावर
देव पूजा नित्य करुनी आळवी मी पांडुरंगा
मात्र त्याची जाण होते सोवळे बघ नेसल्यावर
आज प्रचिती माउलीची जीवनाचे मोल कळता
देव स्वप्नी पाहतो आयुष्य अर्धे वेचल्यावर
सूर सारे खास कळती दुःख भारी भोगल्यावर
आज ही आनंद मिळतो सूर साधे छेडल्यावर
प्रशांत कदम,
मुंबई,
९५९४५७२५५५.
गागालगा लगागा गागालगा लगागा - आनंदकंद
करतोस काय मित्रा !!
होता कठीण सारे रडतोस काय मित्रा
तू घाबरुन जगाला पळतोस काय मित्रा
एकेक श्वास किमती दवडू नकोस वाया
धरुनी मनात भीती बघतोस काय मित्रा
घे तू मशाल हाती शोधात मार्ग सच्चा
अंधार आत असता जगतोस काय मित्रा
अस्तास दुःख गेले येतील दिन सुगीचे
भय दूर सार आता बसतोस काय मित्रा
झोपू नकोस आता दे दाखले जगाला
झोकून सामना कर हसतोस काय मित्रा
प्रशांत कदम
मुंबई
२६~०६~२०२२.
●
पाऊस सांजवेळी !!
पाऊस सांजवेळी, खेटून थांबलेला
भिजवायला मनाला, येवून थांबलेला ,
पाऊस तर अपरिमित, निसर्ग बहरलेला,
हिरवळ जणू चहुकडे, लेवून थांबलेला
पाऊस मोह माया, प्रीतीस खुलवणारा
मीलन विचार देही, घेवून थांबलेला
पाऊस प्रातःकाली, वारा उधाणलेला
प्रीती अमाप जीवा, देवून थांबलेला
पाऊस सांजवेळी, मोकाट सूटलेला
वा-यास झेलणारा, भेटून थांबलेला
प्रशांत कदम,
९५९४५७२५५५,
२०~०८~२०२१.
९५९४५७२५५५.
गालगागा गालगागा गालगागा गालगागा - व्योमगंगा
स्वर्ग थोटा भासतो !!
गोड नाते राहते का शब्द कडवे बोलल्यावर
शुद्ध कोणा काय असते घोट कडवे घेतल्यावर
वाइटाला कोण केंव्हा सोडते का आज इतके
नाद जडला तो सुटावा ध्येय उरते लागल्यावर
दूर ठेवावे असे ते मार्ग धोक्याचे सदोदित
मात्र केवळ दुःख मिळते मित्र सोदे जोडल्यावर
जाळुनी बघ ह्रदय माझे काय मोठे साधले तू
भोगले तू दुःख ऊगा साथ माझी सोडल्यावर
देत जावे घेत जावे एकमेका सावरावे
भासतो मग स्वर्ग थोटा माणसे ही भेटल्यावर
प्रशांत कदम,
मुंबई,
०२~०६~२०२२.
